Ovo poslednje predstavlja neprimereno složen poslovni proces kojim se može upravljati samo kroz dobro poznavanje GS1 standarda. Sličnu odluku, koju je donijela njemačka kompanija Deutsche Bahn – DB, donijeli su Siemens Mobility i francuski SNCF kako bi poboljšali sljedivost u cijelom lancu snabdijevanja prije oko godinu dana. Isto važi i za francuski gigant Alstom, gde su poslali veoma sličan zahtev svim partnerima u snabdevanju komponentama za svoj poslednji TGV M model.

Razlozi za tako strog zahtev opravdani su jer kompanije nastoje da uspostave „red“ u svojim poslovnim procesima. Kao rezultat toga, novi zahtevi se odnose na skup standarda koje je GS1 razvio posvećeno za potrebe sa kojima se suočavamo u oblasti železnice i njene industrije. Stvoren je dokument pod nazivom „Identifikacija komponenti i dijelova u željezničkoj industriji“ na koji se odnose zahtjevi njemačkog giganta. S obzirom na to da surađuju s Deutsche Bahn – DB, mnogim slovenskim kompanijama, potreba za uspostavljanjem suradnje između GS1 Slovenije i slovenskih željeznica posljedično se čini više nego razumnom. Treba dodati da sarađuju sa različitim železničkim organizacijama i kompanijama niza evropskih GS1 organizacija, najočiglednije u Austriji, Nemačkoj, Švajcarskoj i Francuskoj.

Osnova je potpuna sledljivost

Ključna novina, a istovremeno i zahtjev da Deutsche Bahn – DB apeluje na svoje poslovne dobavljače, je serijalizacija ili zahtjev za pojedinačno označavanje proizvoda. Serijalizacija je označena jedinstvenim brojem ili oznakom određenog proizvoda istog tipa, omogućavajući praćenje i identifikaciju određenog proizvoda tokom čitavog lanca snabdevanja i veka trajanja. Svaki proizvod u nizu identičnih proizvoda mora imati svoj serijski broj, koji se može snimiti na različite načine, uključujući, na primjer, 2D kod. Serijalizacijom ili takozvanom jedinstvenom identifikacijom možemo u svakom trenutku identifikovati ne samo ko je proizveo proizvod, koji ga je diler prodao i koji kupac ga koristi (što se već može utvrditi zapisima o snabdevanju), već da možemo razlikovati iste proizvode jedni od drugih. Serijalizacija nam omogućava da kontrolišemo šta se dešava nad pojedinačnim komadima istog proizvoda, što je od najveće važnosti kada govorim o radnim opterećenjima kao što su bicikli, osovine, ležajevi, kočnice… Ekonomski je prikladno znati koji je teret svaki komad „preživio“ zamijeniti, na primjer, određenim brojem kilometara, a ne preventivno svake godine, bez obzira na opterećenja. Implementacijom serijalizacije i praćenja pružamo mogućnost praćenja životnog ciklusa proizvoda, što je veoma važno u željezničkoj industriji – bilo da se radi o sigurnosti ili ekonomičnosti održavanja aparata pružanjem odgovarajućih i istinskih proizvoda gdje nema mjesta za sigurnost i bilo kakve problematične krivotvorine.

Serijalizacija takođe definiše način na koji se ambalaža čuva, skup neophodnih pratećih informacija ili dokumentacije i, na kraju, ali ne i najmanje važno, metod, minimalno vreme i dostupnost sačuvanih podataka. Za sve to mora da se pobrine dobavljač proizvoda, što kratkoročno donosi dodatne troškove, ali dugoročno donosi veću predvidljivost i sigurnost u poslovanje. Za svaku oznaku na proizvodu se mora očekivati da bude trajna, što znači da komponenta zapravo mora biti fizički označena, isto važi i za pakovanje i prateće dokumente – sve moguće metode označavanja definirane su GS1 standardima. Metoda označavanja je takođe definisana u smislu izdržljivosti i otpornosti etiketa na spoljne uticaje, koji moraju ostati mašinski čitljivi u zahtevnijim uslovima.

GS1 standardi, u kontekstu niza protokola koji definišu nabavku, snabdevanje i sledljivost, pružaju osnovu za bolji i bezbedniji rad železničke industrije.

Standardi osiguravaju sigurnost i ekonomiju

Treba napomenuti da željeznički sektor sadrži ogromne količine komponenti, od komponenti za lokomotive, vagone, šine, instalacije, signalizaciju. Svaka greška na svakom setu poziva na hitnu akciju! Deo ovog drugog je istraživanje istorije problematičnih komponenti ili komponenti, identifikovanje svih lokacija na kojima se takva komponenta još uvek može nalaziti i identifikovanje podataka o proizvodnji i uslugama. Ovo je „forenzički“ pristup gde proizvodi označeni prema GS1 standardima mogu uštedeti mnogo vremena i novca i obezbediti nezamislivu veću sigurnost rada čitavih sistema.

Sledljivost u železničkom sektoru je veoma složena, jer se uslovi moraju obezbediti veoma dugo i u težim situacijama nego, na primer, u oblasti automobilizma. Pojedinačni delovi za ugradnju vozova imaju životni vek od nekoliko decenija! Oni moraju biti nadgledani i servisirani tokom ovog perioda. U principu, sve važne komponente imaju svoje „medicinske kartone“, u koje se unose intervencije i kontrole. Ovaj „karton“ mora sadržavati, ili barem omogućiti pristup, proizvodnim podacima. Sve to prati struja dugog životnog veka, kada se menjaju generacije IT tehnologija, servisera, procesa, potencijalne imovine i opreme, praćene različitim označavanjem i snimanjem.

Osnova za označavanje i identifikaciju

Zaista, haos koji proizilazi iz istorije obeležavanja pojedinih komponenti predstavlja glavnu prepreku kontroli i bezbednosti u oblasti železnice. Pojedinačne komponente su i dalje često označene tokom servisiranja skidanjem stare označene pločice sa dela i pričvršćivanjem ili pričvršćivanjem nove. To je izgubljena istorija! Ovo je uobičajena praksa koja može izazvati brojne probleme tokom dužeg vremenskog perioda. Željeznički operateri se već duže vrijeme suočavaju s tim problemima, pa su stvorili inicijativu za reguliranje situacije. Svi relevantni operateri u Evropi i šire (na primer) odlučili su da počnu sa uvođenjem GS1 standarda kao osnove za obeležavanje i identifikaciju svih komponenti i komponenti u železničkom sektoru. Jedna od posljedica ove inicijative je pritisak na operatere da počnu označavati proizvode na nov način – sa GS2 DataMatrix 1D kodom koji sadrži, pored identifikacije proizvoda, serijski broj iz proizvodnje.

https://www.etransport.si/